(1) Przewodnikowi chóru. Na nutę "Umieraj za syna". Psalm Dawidowy.
(2) Będę cię wysławiał, Panie, całym sercem swoim, Będę opowiadał wszystkim cuda twoje,
(3) Będę się weselił i radował w tobie, Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
(4) Bo cofnęli się nieprzyjaciele moi, Potknęli się i poginęli przed obliczem twoim,
(5) Gdyż Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie, Zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego.
(6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnych, Imię ich wymazałeś na wieki wieków.
(7) Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin... Miasta zburzyłeś, pamięć ich zaginęła...
(8) Lecz Pan trwa na wieki, Ustawia na sąd tron swój.
(9) Sądzić będzie świat sprawiedliwie, Bezstronnie osądzać ludy.
(10) Pan stanie się schronieniem uciśnionemu, Schronieniem w czasie niedoli.
(11) Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.
(12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, Opowiadajcie pośród ludów dzieła jego!
(13) Bo mściciel krwi pamiętał o nich, Nie zapomniał wołania ubogich.
(14) Zmiłuj się nade mną, Panie, Spojrzyj na utrapienie moje Spowodowane przez tych, którzy mnie nienawidzą! Ty, który mnie podnosisz z bram śmierci,
(15) Abym głosił wszelką chwałę twoją w bramach córki Syjonu, Radować się będę wybawieniem twoim.
(16) Pogrążyły się narody w dole, który wykopały, W sieci, którą zastawiły, uwięzła noga ich.
(17) Objawił się Pan, odbył sąd; W dziełach rąk swoich uwikłał się bezbożny. Sela.
(18) Niech wrócą bezbożni do podziemi, Wszystkie narody, które zapominają Boga.
(19) Bo nie zawsze biedak będzie zapomniany; Nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
(20) Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek; Niech będą osądzone przed tobą narody!
(21) Rzuć, Panie, postrach na nie, Niech widzą narody, że są tylko ludźmi. Sela.