(1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
(2) Błogosławiony ten, który zważa na biednego, Wyratuje go Pan w czasie niedoli!
(3) Pan ustrzeże go i zachowa przy życiu, Szczęśliwy będzie na ziemi; I nie wyda go na pastwę nieprzyjaciół jego.
(4) Pan pokrzepi go na łożu boleści; W chorobie jego odwróci wszystkie cierpienia.
(5) Ja tedy rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną! Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciwko tobie!
(6) Nieprzyjaciele moi mówią źle o mnie: Kiedyż umrze i zaginie imię jego?
(7) Jeśli ktoś przychodzi mnie odwiedzić, mówi obłudnie. Serce jego gromadzi niegodziwość, I gdy tylko wyjdzie na zewnątrz, rozpowiada.
(8) Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, Szepcą wspólnie przeciwko mnie, Obmyślają zło przeciwko mnie:
(9) Spadła nań śmiertelna zaraza, A skoro legł, już się nie podniesie.
(10) Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie.
(11) Lecz Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, A wtedy im odpłacę!
(12) Po tym poznam, że sobie mnie upodobałeś, Gdy nieprzyjaciel mój nie będzie się puszył nade mną.
(13) Lecz wesprzesz mnie dla nienaganności mojej I postawisz mnie przed sobą na wieki.
(14) Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, Od wieku aż na wieki! Niech się stanie, niech się stanie!