(1) Dawidowy. Do ciebie wołam, Panie, skało moja. Nie bądź głuchy na wołanie moje, Abym, jeślibyś milczał, Nie stał się podobny do tych, którzy schodzą do grobu!
(2) Wysłuchaj głosu błagania mego, gdy wołam do ciebie, Gdy podnoszę ręce ku najświętszemu miejscu świątyni twojej!
(3) Nie uprowadzaj mnie z bezbożnymi i z tymi, którzy czynią nieprawość, Którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi, a złość jest w sercu ich!
(4) Odpłać im według czynu ich I według złości uczynków ich, Według dzieła rąk ich odpłać im, Oddaj im, jak zasłużyli!
(5) Bo nie zważają na sprawy Pana, Ani na dzieła rąk jego, Przeto zniszczy ich i nie odbuduje.
(6) Błogosławiony niech będzie Pan, Gdyż wysłuchał głosu błagania mojego!...
(7) Pan jest mocą moją i tarczą moją. W nim zaufało serce moje i doznałem pomocy, Rozweseliło się serce moje I pieśnią moją będę go sławił.
(8) Pan jest moją ludu swego I twierdzą zbawienia pomazańca swego...
(9) Zbaw lud swój i błogosław dziedzictwo swoje! Paś ich i podtrzymuj na wieki!