(1) Dlaczego poganie szaleją, a narody myślą o próżnych rzeczach?
(2) Królowie ziemi powstali, a władcy zebrali się przeciwko Panu i przeciw Jego Pomazańcowi
(3) mówiąc; zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich jarzmo!
(4) Ten, kto mieszka w niebie, wyśmieje ich z pogardą, a Pan będzie z nich drwił.
(5) Wtedy przemówi do nich w swym gniewie i sprawi im kłopot w swojej furii.
(6) Ale ja zostałem uczyniony przez niego królem na Syjonie, Jego świętej górze
(7) ogłaszając zarządzenie Pana: Pan rzekł do mnie: Ty jesteś moim Synem, dziś cię zrodziłem.
(8) Proś mnie, a dam tobie pogan jako dziedzictwo twe, a krańce ziemi za posiadłość twoją.
(9) Będziesz nimi rządził prętem żelaznym; rozbijesz je na kawałki jak naczynia garncarza.
(10) Teraz więc zrozumcie, królowie, bądźcie pouczeni wszyscy, którzy sądzicie ziemię.
(11) Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się w nim z drżeniem.
(12) Przyjmijcie naganę, aby Pan nie rozgniewał się w żadnej chwili, a wy zginęlibyście od sprawiedliwej drogi: kiedy gniew jego się rozpali: błogosławieni są wszyscy, którzy Mu ufają.