(1) Mądrość zbudowała swój dom, postawiła siedem swoich słupów,
(2) Zabiła swoje bydło, zmieszała wino, zastawiła swój stół,
(3) Wysłała swoje służebnice, zaprasza ze wzgórz miasta:
(4) Kto niedoświadczony, niech tu wejdzie! Do nierozumnego mówi:
(5) Chodźcie, uczestniczcie w mojej uczcie i pijcie wino, które zmieszałam!
(6) Porzućcie głupotę, abyście żyli, i chodźcie drogą roztropności!
(7) Kto karci szydercę, ten ściąga na się hańbę; a kto gani bezbożnika, ten się plami.
(8) Nie karć szydercy, aby cię nie znienawidził; karć mądrego, a będzie cię miłował.
(9) Daj mądremu, a będzie jeszcze mędrszy; poucz sprawiedliwego, a będzie umiał jeszcze więcej!
(10) Bojaźń Pana jest początkiem mądrości, a rada świętych to zrozumienie: ponieważ znajomość Prawa jest znakiem zdrowego umysłu.
(11) Gdyż przeze mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata twojego życia.
(12) Jeżeli jesteś mądry, to sam masz korzyść z tej mądrości, jeżeli jesteś szydercą, to sam za to będziesz cierpiał.
(13) Pani Głupota jest rozwiązła, pusta i bezwstydna.
(14) Siedzi u wejścia do swojego domu, na tronie w wysuniętych punktach miasta,
(15) Wołając na przechodniów, którzy idą swoimi ścieżkami:
(16) Kto niedoświadczony, niech tu wejdzie. A do nierozumnego mówi:
(17) Kradziona woda jest słodka, a chleb pokątnie jedzony smakuje.
(18) Lecz prostaczek nie wie, że tam same cienie, że jej goście przebywają w głębinach krainy umarłych.