Księga Przysłów

|1|2|3|4|5|6|7|8|9|10| |11|12|13 14|15|16 17|18|19|20| |21|22 |23|24|25|26|27|28|29|30| |31

(1) Mądry syn lubi karność, lecz szyderca nie słucha karcenia.

(2) Z owocu swoich ust człowiek spożywa dobre, lecz pragnieniem niewiernych jest gwałt.

(3) Kto strzeże swoich ust, zachowuje życie, kto zaś nie powściąga swoich warg, gotuje sobie zgubę.

(4) Leniwy wiele pożąda, a jednak nic nie ma, lecz dusza pilnych jest obficie nasycona.

(5) Sprawiedliwy nienawidzi fałszywej mowy, lecz bezbożny postępuje haniebnie i bezwstydnie.

(6) Sprawiedliwość strzeże tego, kto postępuje nienagannie, lecz grzech wiedzie bezbożnych do zguby.

(7) Niejeden udaje bogatego, choć nic nie ma, niejeden udaje ubogiego, choć ma wiele bogactw.

(8) Bogactwem musi niejeden okupić swoje życie, lecz ubogi nie słyszy żadnych pogróżek.

(9) Światłość sprawiedliwych jaśnieje, lecz lampa bezbożnych gaśnie.

(10) Zuchwałość wywołuje tylko zwady, lecz u tych, którzy przyjmują radę, jest mądrość.

(11) Łatwo zdobyty majątek maleje; lecz kto stopniowo gromadzi, pomnaża go.

(12) Przewlekłe oczekiwanie sprawia sercu ból, lecz życzenie spełnione jest drzewem życia.

(13) Kto gardzi Słowem, ten ginie; lecz kto szanuje przykazania, temu będzie odpłacone.

(14) Nauka mędrca jest krynicą życia, dzięki niej unika się sideł śmierci.

(15) Zdrowy rozsądek zapewnia życzliwość, lecz droga niewiernych prowadzi do zguby.

(16) Roztropny robi wszystko rozważnie, lecz głupiec popisuje się głupotą.

(17) Niegodziwy poseł sprowadza nieszczęście, lecz wierny posłaniec działa kojąco.

(18) Ubóstwo i hańba spada na tego, kto się wyłamuje z karności; lecz kto zważa na karcenie, ten jest czczony.

(19) Spełnione życzenie jest miłe dla duszy, lecz unikanie złego jest ohydą dla głupców.

(20) Kto obcuje z mędrcami, mądrzeje, lecz kto się brata z głupcami, temu źle się wiedzie.

(21) Grzeszników ściga nieszczęście, lecz nagrodą sprawiedliwych jest szczęście.

(22) Dobry człowiek przekazuje dziedzictwo wnukom, lecz majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.

(23) Nowo zorane pole ubogich daje żywności obficie, lecz i ta może zginąć wskutek bezprawia.

(24) Kto żałuje swojej rózgi, nienawidzi swojego syna, lecz kto go kocha, karci go zawczasu.

(25) Sprawiedliwy je do syta, lecz brzuch bezbożnych czuje niedostatek.

Poprzedni rozdział

Góra

Następny rozdział

 Strona główna