Księga Przysłów

|1|2|3|4|5|6|7|8|9|10| |11|12|13 14|15|16 17|18|19|20| |21|22 |23|24|25|26|27|28|29|30| |31

(1) Łagodna odpowiedź uśmierza gniew, lecz przykre słowo wywołuje złość.

(2) Język mędrców rozsiewa wiedzę, lecz usta głupców tryskają głupotą.

(3) Oczy Pana są na każdym miejscu i śledzą złych i dobrych.

(4) Łagodny język jest drzewem życia, lecz jego przewrotność powoduje zmartwienie serca.

(5) Głupiec gardzi karceniem swojego ojca, lecz kto zważa na napomnienia, postępuje roztropnie.

(6) W domu sprawiedliwego jest wielki dostatek, lecz dochody bezbożnego marnieją.

(7) Wargi mędrców rozsiewają wiedzę, lecz serce głupców jest przewrotne.

(8) Ofiara bezbożnych jest ohydą dla Pana, lecz modlitwa prawych podoba mu się.

(9) Ohydą dla Pana jest droga bezbożnego, lecz naśladowcę sprawiedliwości On miłuje.

(10) Surowa kara spada na tego, kto zbacza z drogi: kto nienawidzi napomnienia, musi umrzeć.

(11) Kraina umarłych i Otchłań są otwarte przed Panem, tym bardziej serca synów ludzkich.

(12) Szyderca nie lubi tego, kto go napomina, nie chce iść do mędrców.

(13) Radosne serce rozwesela oblicze; lecz gdy serce jest zmartwione, duch jest przygnębiony.

(14) Serce rozumne szuka wiedzy, lecz usta głupców karmią się głupotą.

(15) Wszystkie dni uciśnionego są złe; lecz człowiek wesołego usposobienia ma ustawiczną ucztę.

(16) Lepiej mało z bojaźnią Pana, niż wielkie skarby z niepokojem.

(17) Lepsza jest potrawa z jarzyn, a przy tym miłość, niż karmny wół wraz z nienawiścią.

(18) Człowiek porywczy wywołuje zwadę, lecz cierpliwy zażegnuje spór.

(19) Droga leniwego jest jak płot kolczasty, lecz ścieżka prawych jest wyrównana.

(20) Mądry syn sprawia ojcu radość, lecz człowiek głupi lekceważy swoją matkę.

(21) Głupota sprawia radość nierozsądnemu, lecz mąż roztropny chodzi ścieżką prostą.

(22) Gdzie nie ma narady, nie udają się zamysły; lecz gdzie jest wielu doradców, tam jest powodzenie.

(23) Raduje to człowieka, gdy umie dać odpowiedź; jakże dobre jest słowo we właściwym czasie!

(24) Rozumny idzie drogą życia wzwyż, aby uniknąć krainy umarłych w dole.

(25) Pan burzy dom butnych, lecz ustala granicę wdowy.

(26) Zamysły złych są ohydą dla Pana, lecz miłe mu są słowa czystych.

(27) Burzy swój dom ten, kto jest przekupny; lecz kto nienawidzi łapówek, będzie żył.

(28) Serce sprawiedliwego rozważa, co odpowiedzieć, lecz z ust bezbożnych tryska złość.

(29) Pan jest daleki od bezbożnych, lecz wysłuchuje modlitwy sprawiedliwych.

(30) Pogodne spojrzenie rozwesela serce, a dobra nowina krzepi kości.

(31) Ucho, które słucha zbawiennego napomnienia, chętnie przebywa w gronie mędrców.

(32) Kto nie zważa na karność, gardzi własnym życiem, lecz kto słucha napomnienia, nabywa rozumu.

(33) Bojaźń Pana jest szkołą mądrości, a pokora poprzedza chwałę.

Poprzedni rozdział

Góra

Następny rozdział

 Strona główna