(1) Słuchaj! Mądrość tak woła, rozum tak się odzywa.
(2) Na szczytach wzgórz, przy drodze, na rozstaju dróg usadowiła się.
(3) Obok bram u wylotu miasta, u wejścia do przedsionków głośno woła:
(4) Na was, mężowie, wołam, mój głos zwraca się do synów ludzkich.
(5) Uczcie się roztropności, prostaczkowie, a wy, głupcy, nabierzcie rozumu!
(6) Słuchajcie, bo o rzeczach szlachetnych mówię, a prawe jest to, co wypowiadają moje wargi.
(7) Tak, moje usta mówią prawdę, a niegodziwość jest ohydą dla moich warg.
(8) Sprawiedliwe są wszystkie słowa moich ust, nie ma w nich nic krętego i przewrotnego.
(9) Wszystkie są proste dla rozumnego i prawe dla tych, którzy zdobyli wiedzę.
(10) Przyjmijcie moją przestrogę raczej niż srebro i poznanie raczej niż wyborne złoto!
(11) Mądrość bowiem jest cenniejsza niż korale, i żadne klejnoty jej nie dorównają.
(12) Ja, mądrość, mieszkam z roztropnością, umiem udzielić dobrej rady.
(13) Bać się Pana - znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy.
(14) U mnie jest rada i zdrowy rozsądek; mam rozum, mam także moc.
(15) Dzięki mnie królują królowie i władcy wydają sprawiedliwe prawa.
(16) Dzięki mnie rządzą książęta i dostojnicy sądzą sprawiedliwie.
(17) Miłuję tych, którzy mnie miłują, a którzy mnie gorliwie szukają, znajdują mnie.
(18) U mnie jest bogactwo i sława, trwałe dobra i powodzenie.
(19) Mój plon jest lepszy niż złoto, złoto wyborne, a moje wyniki lepsze niż doborowe srebro.
(20) Chodzę ścieżką sprawiedliwości, drogami prawa,
(21) Darząc bogactwem tych, którzy mnie miłują, i napełniając ich skarbce.
(22) Pan stworzył mnie jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna.
(23) Przed wiekami byłam ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata,
(24) Gdy jeszcze nie było morza, zostałam zrodzona, gdy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody.
(25) Zanim góry były założone i powstały wzgórza, zostałam zrodzona
(26) Gdy jeszcze nie uczynił ziemi i pól, i pierwszych brył gleby.
(27) Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni.
(28) Gdy w górze utwierdzał obłoki i wyprowadzał z toni potężne źródła,
(29) Gdy morzu wyznaczał granice, aby wody nie przekraczały jego rozkazu; gdy kładł podwaliny ziemi
(30) Ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas,
(31) Igrając na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.
(32) Otóż teraz słuchajcie mnie, synowie: Błogosławieni ci, którzy się trzymają moich dróg!
(33) Słuchajcie przestrogi, abyście byli mądrzy, a nie odrzucajcie jej!
(34) Błogosławiony człowiek, który mnie słucha, czuwając dzień w dzień u moich drzwi, strzegąc progów moich bram!
(35) Bo kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana.
(36) Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy: Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć.