(1) Kto miłuje karność, miłuje mądrość; a kto nienawidzi karcenia, jest głupi.
(2) Dobry człowiek zyskuje łaskę u Pana, lecz Pan potępia człowieka, który knuje zło.
(3) Przez niegodziwość nie stanie człowiek na mocnym gruncie, lecz korzeń sprawiedliwych nie poruszy się.
(4) Dzielna żona jest koroną swojego męża, lecz ta, która go hańbi, jest jak próchnica jego kości.
(5) Sprawiedliwi myślą o tym, co prawe, lecz rady bezbożnych są zwodnicze.
(6) Słowa bezbożnych są czyhaniem na krew, lecz usta prawych są dla nich ratunkiem.
(7) Bezbożni zostają powaleni i nie ma ich, lecz dom sprawiedliwych ostoi się.
(8) Chwali się człowieka według jego roztropności, lecz gardzi się tym, kto jest przewrotnego serca.
(9) Lepiej być skromnym i pracować na siebie, niż udawać wielkiego i nie mieć na chleb.
(10) Sprawiedliwy dba o życie swojego bydła, lecz serce bezbożnych jest okrutne.
(11) Kto uprawia swoją rolę, ma dosyć chleba; lecz kto się ugania za marnościami, jest nierozumny.
(12) Pragnieniem grzesznika jest gonitwa za złem, Lecz sprawiedliwi tkwią korzeniami w mocnym gruncie.
(13) Zły wpada w pułapkę z winy warg, lecz sprawiedliwy wychodzi cało z nieszczęścia.
(14) Z owocu swoich ust nasycony będzie człowiek dobrem, a odpłacone mu będzie według tego, co zrobiły jego ręce.
(15) Droga głupiego wydaje mu się właściwa, lecz kto słucha rady, jest mądry.
(16) Głupi od razu okazuje swoją złość, lecz roztropny nie zważa na obelgę.
(17) Kto mówi prawdę, wypowiada to, co słuszne, lecz świadek fałszywy kłamie.
(18) Kto mówi nierozważnie, rani jak miecz; lecz język mędrców leczy.
(19) Mowa szczera trwa wiecznie, lecz fałszywa tylko chwilę.
(20) Podstęp jest w sercu tych, którzy knują zło; lecz radość mają ci, którzy doradzają pokój.
(21) Sprawiedliwego nie spotka żadne zło, lecz bezbożni mają pełno kłopotów.
(22) Ohydą dla Pana są wargi kłamliwe, lecz ci, którzy mówią prawdę, podobają mu się.
(23) Człowiek roztropny ukrywa swoją wiedzę, lecz serce głupców rozgłasza głupstwo.
(24) Ręka pracowitych będzie rządziła, lecz ręka gnuśna musi odrabiać pańszczyznę.
(25) Zmartwienie w sercu człowieka przygnębia go, lecz słowo dobre znowu go rozwesela.
(26) Sprawiedliwy ma się lepiej niż inny, lecz droga bezbożnych wiedzie ich na manowce.
(27) Gnuśny nie upoluje swej zwierzyny, lecz pracowity wielce się wzbogaca.
(28) Na ścieżce sprawiedliwości jest życie, lecz droga odstępstwa wiedzie do śmierci.