(1) O Panie, kto uwierzył w nasze sprawozdanie? Komu ramię Pana zostało objawione?
(2) Przynieśliśmy wieść jako dziecię przed nim, jako korzeń w spragnionej ziemi. Nie miał on postawy ani urody, i widzieliśmy Go, ale nie miał On postawy ani piękna.
(3) Jego postawa była bezbronna, niższa niż dzieci ludzi, był człowiekiem w cierpieniu, zapoznany w znoszeniu choroby, jego twarz jest odwrócona od [nas], był zhańbiony i nie ceniony.
(4) On nasze grzechy nosił, i cierpiał za nas, a my uznaliśmy że był w kłopocie, w cierpieniu i w ucisku.
(5) Lecz on zraniony był za nasze grzechy, posiniaczony go z powodu naszych nieprawości: karanie naszego pokoju spoczywało na nim, jego sińcami zostaliśmy uzdrowieni.
(6) A my jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas błądził i własną drogą zboczył, a Pan oddał Go za nasze grzechy.
(7) A On, z powodu swego cierpienia, nie otworzył swoich ust, był jak owca prowadzona na rzeź i jak baranek przed nożycami milczy, tak on nie otworzył swoich ust.
(8) W poniżeniu jego wyrok został wydany: któż obwieści to Jego pokoleniu? Jego życie zostało zabrane z ziemi: z powodu nieprawości mego ludu On był prowadzony ku śmierci.
(9) I oddam grzesznika za jego pogrzeb i bogatego za jego śmierć, bo bezprawia nie popełniał ani nie było fałszu na jego ustach.
(10) Upodobało się Panu oczyścić Go ze jego ran. Jeżeli możesz złożyć ofiarę za grzech, twa dusza ujrzy długowieczne potomstwo.
(11) Upodobało się także Panu było wyrwać z męki jego duszę. Aby wskazać mu światło i napełnić Go zrozumieniem; aby usprawiedliwić tego jednego, który służy wielu dobrze i będzie nosił ich grzechy.
(12) Dlatego On odziedziczy wielu, i rozdzieli łupy mocarzy, bo Jego dusza została wydana na śmierć. a On został zaliczony do przestępców. On nosił grzechy wielu i był wydany z powodu ich nieprawości.