Ewangelia Łukasza

|1|2|3|4|5|6|7|8|9|10| |11|12|13|14|15|16|17|18|19|20| |21|22|23|24|

(1) A Isus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni,

(2) I przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód.

(3) I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.

(4) A Isus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.

(5) I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka.

(6) I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę.

(7) Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie.

(8) A odpowiadając Isus rzekł mu: Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył.

(9) Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół;

(10) Napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,

(11) I na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej.

(12) A Isus, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

(13) A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu.

(14) I powrócił Isus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej krainie.

(15) On sam zaś nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich.

(16) I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać.

(17) I podano mu księgę proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:

(18) Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność,

(19) Abym zwiastował miłościwy rok Pana.

(20) I zamknąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w niego wpatrzone.

(21) Zaczął tedy mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych.

(22) I wszyscy przyświadczali mu, i dziwili się słowom łaski, które wychodziły z ust jego, i mówili: Czyż ten nie jest synem Józefa?

(23) I rzekł do nich: Zapewne powiecie mi owo przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tutaj, w ojczyźnie swojej, tych wielkich rzeczy, które, jak słyszeliśmy, wydarzyły się w Kafarnaum.

(24) I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej.

(25) Prawdziwie zaś mówię wam: Wiele było wdów w Izraelu w czasach Eliasza, kiedy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak iż był wielki głód na całej ziemi,

(26) A do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, tylko do wdowy w Sarepcie Sydońskiej.

(27) I było wielu trędowatych w Izraelu za Elizeusza, proroka, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.

(28) I wszyscy w synagodze, słysząc to, zawrzeli gniewem

(29) I powstawszy wypchnęli go z miasta, i wywiedli go aż na szczyt góry, na której miasto ich było zbudowane, aby go w dół strącić.

(30) Lecz On przeszedł przez środek ich i oddalił się.

(31) I zstąpił do Kafarnaum, miasta galilejskiego. I nauczał ich w sabaty.

(32) I zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą.

(33) A w synagodze był człowiek, opętany przez ducha nieczystego, który zawołał głośno:

(34) Ach, cóż mamy z tobą, Isusie Nazareński? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem kim Ty jesteś, Święty Boży.

(35) A Isus zgromił go, mówiąc: Zamilknij i wyjdź z niego! A demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządziwszy mu żadnej szkody.

(36) I zdumienie ogarnęło wszystkich, i mówili między sobą: Cóż to za mowa, że mając władzę i moc nakazuje duchom nieczystym, a wychodzą?

(37) I rozchodziła się wieść o nim po wszystkich miejscowościach okolicznej krainy.

(38) A wyszedłszy z synagogi, wstąpił do domu Szymona. A teściowa Szymona miała wielką gorączkę i wstawiali się u niego za nią.

(39) I stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę, i ta opuściła ją. I zaraz wstawszy, usługiwała im.

(40) A gdy słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli u siebie chorych, złożonych różnymi chorobami, przyprowadzili ich do niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.

(41) Wychodziły też z wielu demony, które krzyczały i mówiły: Ty jesteś Synem Bożym. A On gromił je i nie pozwalał im mówić, bo one wiedziały, iż On jest Chrystusem.

(42) A gdy nastał wieczór, wyszedł stamtąd i udał się na pustkowie. A tłumy szukały go i doszły aż do niego, i zatrzymały go, by nie odchodził od nich.

(43) On zaś rzekł do nich: Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.

(44) I kazał w synagogach galilejskich.

Poprzedni rozdział

Góra

Następny rozdział

 Strona główna