(1) I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze,
(2) W których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych.
(3) Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni;
(4) Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował,
(5) I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście -
(6) I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebiańskich w Chrystusie Isusie,
(7) Aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Isusie.
(8) Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;
(9) Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
(10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Isusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.
(11) Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele,
(12) Byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie.
(13) Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Isusie bliscy przez krew Chrystusową.
(14) Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni,
(15) On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka
(16) I pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim nieprzyjaźń;
(17) I przyszedłszy, zwiastował pokój Wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko.
(18) Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu.
(19) Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,
(20) Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Isus,
(21) Na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu,
(22) Na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu.