Księga Wyjścia

|1|2|3|4|5|6|7|8|9|10| |11|12|13|14|15|16|17|18|19|20| |21|22|23|24|25|26|27|28|29|30| |31|32|33|34|35|36|37|38|39|40|

(1) Oto imiona synów izraelskich, którzy z Jakubem przybyli do Egiptu; każdy przybył ze swą rodziną:

(2) Ruben, Symeon, Lewi i Juda.

(3) Issachar, Zebulon i Beniamin,

(4) Dan i Naftali, Gad i Aszer.

(5) Wszystkich potomków Jakuba było siedemdziesiąt pięć osób, Józef zaś już był w Egipcie.

(6) Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.

(7) A synowie izraelscy byli płodni i rozmnożyli się, i byli liczni, i coraz bardziej potężnieli, tak że było ich pełno w całym kraju.

(8) Tymczasem rządy nad Egiptem objął nowy król, który nie znał Józefa.

(9) Rzekł on do ludu swego: Oto lud izraelski stał się liczniejszy i potężniejszy od nas.

(10) Postąpmy więc z nim mądrze, aby się nie mnożył. Bo gdyby nas zaskoczyła wojna, mógłby także on przyłączyć się do naszych wrogów, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju.

(11) Ustanowiono przeto nad nim nadzorców pańszczyźnianych, aby go gnębili ciężkimi robotami; budowano wtedy dla faraona miasta - spichlerze: Pitom i Ramses.

(12) Lecz im bardziej go gnębili, tym więcej się rozmnażał i rozrastał; i bano się synów izraelskich.

(13) Egipcjanie zmuszali Izraelitów do ciężkich robót

(14) I uprzykrzali im życie uciążliwą robotą w glinie i przy cegłach i różną pracą na polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.

(15) Wtedy król egipski rzekł do położnych hebrajskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua,

(16) Mówiąc: Gdy będziecie przy porodach niewiast hebrajskich, uważajcie, co się rodzi: Jeżeli rodzi się chłopiec, zabijcie go, a jeżeli dziewczynka, niech zostanie przy życiu.

(17) Lecz położne bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, ale pozostawiały chłopców przy życiu.

(18) Wtedy król egipski wezwał położne i rzekł do nich: Czemuście to uczyniły i pozostawiały przy życiu także chłopców?

(19) Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie nie są takie jak kobiety egipskie; są one tak żywotne, że rodzą wcześniej, niż przyjdzie do nich położna.

(20) A Bóg nagradzał te położne dobrym powodzeniem, lud zaś rozmnażał się i potężniał.

(21) A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je rodzinami.

(22) Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.

 

Początek

Następny rozdział

 Strona główna