(1) Pewnego dnia wyszedł Isus z domu i usiadł nad morzem.
(2) I zebrał się wokół niego wielu ludzi; dlatego wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.
(3) I mówił do nich wiele w podobieństwach i rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać.
(4) A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę i przyleciały ptaki i je zjadły.
(5) Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka.
(6) A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły,
(7) A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.
(8) Inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
(9) Kto ma uszy, niechaj słucha.
(10) I przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach?
(11) A On, odpowiadając rzekł: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie dano.
(12) Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; ale kto nie ma i to, co ma, będzie odebrane.
(13) Dlatego w podobieństwach do nich mówię, ponieważ patrząc nie widzą i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.
(14) I spełnia się w nich proroctwo Izajasza, które mówi: będziecie uszami słuchać, a nie będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie.
(15) Albowiem otępiało serce tego ludu i uszy ich dotknęła głuchota, oczy swoje zmrużyli, żeby oczami nie widzieli a uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uzdrowił.
(16) Ale oczy wasze są błogosławione, że widzą, i uszy wasze, że słyszą,
(17) Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.
(18) Wysłuchajcie więc podobieństwa o siewcy.
(19) Każdy, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę.
(20) A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i z radością je natychmiast przyjmuje,
(21) Ale nie ma on w sobie korzenia, ponad to jest niestały, a gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wtedy się gorszy.
(22) Ale posiany między ciernie to ten, który słucha słowa, ale troska o ten świat i podstępność bogactw zaduszają słowo i staje się bezowocny.
(23) A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słucha słowa i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.
(24) Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który sieje dobre nasienie na swojej roli.
(25) A kiedy ludzie zasnęli, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł.
(26) A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol.
(27) Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czyż nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol?
(28) A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go?
(29) A on odpowiada: Nie! Abyście wybierając kąkol nie powyrywali wraz z nim i pszenicy.
(30) Pozwólcie obydwu rosnąć razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zawieźcie do mojej stodoły.
(31) Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziął człowiek i zasiał na roli swojej.
(32) Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn i staje się drzewem, tak że przylatują ptaki latające pod niebem i gniazda czynią w jego gałęziach.
(33) Inne podobieństwo powiedział im: Królestwo Niebios podobne jest do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.
(34) To wszystko mówił Isus do ludu w przypowieściach, a bez przypowieści niczegio do niech nie mówił.
(35) Aby się wypełniło, co zapowiedziano przez proroka, kiedy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.
(36) Wtedy rozpuścił lud i przyszedł do domu. I przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: wyjaśnij nam przypowieść o kąkolu na roli.
(37) A On odpowiedzał: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.
(38) Rolą jest świat, a dobre nasiona to synowie Królestwa, a kąkol to synowie Złego.
(39) A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.
(40) Tak, jak zbiera się kąkol i spala w ogniu, tak będzie przy końcu tego świata.
(41) Syn Człowieczy pośle swoich aniołów a oni zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy popełniają nieprawość,
(42) I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
(43) Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy do słuchania, niech słucha!
(44) Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje tę rolę.
(45) Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł,
(46) Który znalazłszy jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko co miał, i ją kupił.
(47) Dalej, Królestwo Niebios podobne jest do sieci zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju,
(48) Którą, gdy była pełna, wyciągnęli na brzeg, a usiadłszy wybierali dobre ryby w naczynia, a złe powyrzucali.
(49) Tak będzie przy końcu świata; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych,
(50) I wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
(51) Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli mu: Tak, Panie.
(52) A On powiedział do nich: Dlatego każdy wyuczony w Piśmie, nauczony o Królestwie Niebios, podobny jest do gospodarza, który dobywa ze swego skarbca nowe i stare rzeczy.
(53) I wydarzyło się gdy Isus skończył te podobieństwa, że odszedł stamtąd.
(54) A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, nauczał ich w synagodze, także się bardzo dziwili i mówili: Skąd on ma taką mądrość i taką moc?
(55) Czy to nie jest syn cieśli? Czy matce jego nie jest na imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda?
(56) A siostry jego, czy nie wszystkie są u nas? Skąd więc on ma to wszystko?
(57) I gorszyli się z niego, lecz Isus powiedział im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony swojej chwały, tylko w w swojej ojczyźnie i w domu swoim.
(58) I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niedowiarstwa.