(1) Przyłóż trąbę do swoich ust jak stróż w domu Pana! Złamali bowiem moje przymierze i sprzeniewierzyli się mojemu zakonowi
(2) Krzyczą do mnie: Znamy cię, Boże!
(3) Izrael odrzucił to, co dobre, niechże go ściga nieprzyjaciel!
(4) Powołują królów, lecz beze mnie, ustanawiają książąt, lecz bez mojej wiedzy. Ze swojego srebra i złota uczynili sobie bałwany na własną zgubę
(5) Odrzuciłem twojego cielca, Samario! Zapłonął mój gniew przeciw nim. Jak długo dom Izraela pozostanie bez kary?
(6) A przecież on nie jest bogiem! Rzemieślnik go zrobił! Zaiste - w drzazgi rozleci się cielec Samarii.
(7) Bo sieją wiatr i będą zbierać burzę. Zboże nie ma kłosa, nie da więc mąki, a choćby nawet dało, obcy ją zjedzą.
(8) Zginął Izrael, jest teraz wśród ludów jak naczynie, na które nie ma popytu.
(9) Bo wybrali się do Asyrii jak dziki osioł, który biega samotnie do Egiptu, aby składać podarki miłosne.
(10) Chociaż je składają wśród ludów, Ja jednak wnet ich rozproszę, tak że przestaną na jakiś czas namaszczać królów i książęta.
(11) Zaiste, Efraim zbudował sobie liczne ołtarze, lecz stały się one ołtarzami grzechu.
(12) Chociaż spisałem mu wiele moich wskazań, to jednak lekce je sobie ważyli jako coś obcego.
(13) Lubią ofiary rzeźne i chętnie je składają, także mięso, i chętnie je jedzą, lecz Pan ich sobie nie upodobał. Będzie teraz pamiętał o ich przewinie i karać ich będzie za ich grzechy! Powrócą do Egiptu!
(14) Izrael zapomniał o swoim Stworzycielu i zbudował sobie świątynie. Również Juda zbudował wiele miast obronnych. Ześlę więc ogień na jego miasta, aby zniszczył jego pałace.