(1) Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony.
(2) Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy.
(3) Jeśli bowiem kto mniema, że jest czymś, będąc niczym, ten samego siebie oszukuje.
(4) Każdy zaś niech bada własne postępowanie, a wtedy będzie miał uzasadnienie chluby wyłącznie w sobie samym, a nie w porównaniu z drugim.
(5) Albowiem każdy własny ciężar poniesie.
(6) A ten, którego się naucza Słowa Bożego, niechaj się dzieli wszelkim dobrem z tym, który naucza.
(7) Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać: albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.
(8) Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny.
(9) A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia.
(10) Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary.
(11) Patrzcie, jak wielkimi literami własnoręcznie do was napisałem.
(12) Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego.
(13) Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.
(14) Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Isusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata.
(15) Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie.
(16) A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą, i nad Izraelem Bożym.
(17) Odtąd niech mi nikt przykrości nie sprawia; albowiem ja stygmaty Isusowe noszę na ciele moim.
(18) Łaska Pana naszego Isusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Niech tak się stanie.